Τα θέματα της χημείας χαρακτηρίζονται από αυξημένη δυσκολία και η επίλυσή τους απαιτούσε πολύ χρόνο.
Απαιτούνταν από τους υποψηφίους καλή γνώση και κατανόηση όλου του φάσματος της ύλης, αυξημένη κριτική ικανότητα και ταχύτητα επίλυσης.
Παρατηρήθηκε, σε συνέχεια των περσινών εξετάσεων, θεματολογία με χημικές ουσίες που συναντάμε στην καθημερινότητα, όπως ουσίες που σχετίζονται με το στομαχικό έλκος (Α3), ασπιρίνη (Β1), ενζυμική διάσπαση υπεροξειδίου του υδρογόνου – οξυζενέ (Β3), φερομόνες – ορμόνες που παράγονται συνήθως από θηλυκού γένους έντομα (Γ1), γαλακτικό οξύ ως συστατικό πολλών τροφίμων και ειδικότερα του γιαουρτιού (Γ2) καθώς και νιτρικό αμμώνιο ως συστατικό λιπασμάτων (θέμα Δ).
Πιο συγκεκριμένα, το θέμα Α χαρακτηρίζεται εύκολο και απαιτούσε απλή γνώση της θεωρίας.
Το θέμα Β απαιτούσε κριτική ικανότητα. Συγκεκριμένα το Β3, ήθελε προσεκτική προσέγγιση των δεδομένων της εκφώνησης, ενώ το Β4 αποσκοπούσε στον έλεγχο της πλήρους κατανόησης του φαινομένου της χημικής ισορροπίας, μέσα από ένα πρωτότυπο ερώτημα που περιλάμβανε ραδιοϊσοτοπική σήμανση.
Το θέμα Γ κινήθηκε στη λογική του περσινού Γ θέματος. Περιείχε συνδυασμό ερωτημάτων οργανικής χημείας με ερωτήματα από το κεφάλαιο της ιοντικής ισορροπίας (ογκομέτρηση) (Γ2).
Στο θέμα Δ και σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, η εξέταση του κεφαλαίου της ιοντικής ισορροπίας περιοριζόταν μόνο σε ένα υποερώτημα (Δ5). Στα υπόλοιπα εξετάζονταν τα κεφάλαια της οξειδοαναγωγής και της χημικής ισορροπίας. “Έσπασε” θα λέγαμε η παράδοση του θέματος Δ ως άσκηση κυρίως ιοντικής ισορροπίας.
Τζάλλας Σταμάτης
